A responsabilidade de ser nación
Ao fío do interesante artigo de Camilo en Vieiros, achego algunha reflexión:
1. Non poido estar máis dacordo con que o problema fundamental na Galiza é xustamente o de "facer partícipe desa vontase á maioría da sociedade galega". Este é o gran problema, no tema que nos ocupa, de Galiza na historia contemporánea.
2. Dito esto non estou dacordo nas críticas que aquí se lle fan aos actuais dirixentes do BNG. Dende o meu punto de vista as ferramentas, a linguaxe e os métodos para afondar na conciencia colectiva de país, non poden ser igual aquí que en Euskadi ou en Catalunya. A razón atópase xustamente no exposto no punto anterior.
3. Tampouco considero que, a efectos estratéxicos, a situación do nacionalismo galego en 1997 e en 2001 fose mellor de cara a alcanzar os obxectivos do nacionalismo que a actual. Nin agora, cun 19% de respaldo popular, estamos para botar foguetes nin fai 8 anos, co 25% estabamos para declarar a independencia. As cousas hai que velas na súa xusta medida.
4. Exposto o anterior, creo sinceramente que é necesario que se produza unha reflexión colectiva no seo do BNG que clarifique, explicite, as liñas directrices globais da nosa actuación política. Covén facelo xa pero facelo sendo conscientes da nosa realidade nacional.
Ps. Convería re-reflexionar tamén nos porqués do deficit de debate serio no BNG. Que tal unha primeira impresión: a estructura frontista impide desenvolver un debate profundo que estableza esas liñas directrices xerais de actuación das que falaba porque se poñerían en cuestión os fondamentos ideolóxicos dos partidos, especialmente do partido, que conforman a fronte.
1. Non poido estar máis dacordo con que o problema fundamental na Galiza é xustamente o de "facer partícipe desa vontase á maioría da sociedade galega". Este é o gran problema, no tema que nos ocupa, de Galiza na historia contemporánea.
2. Dito esto non estou dacordo nas críticas que aquí se lle fan aos actuais dirixentes do BNG. Dende o meu punto de vista as ferramentas, a linguaxe e os métodos para afondar na conciencia colectiva de país, non poden ser igual aquí que en Euskadi ou en Catalunya. A razón atópase xustamente no exposto no punto anterior.
3. Tampouco considero que, a efectos estratéxicos, a situación do nacionalismo galego en 1997 e en 2001 fose mellor de cara a alcanzar os obxectivos do nacionalismo que a actual. Nin agora, cun 19% de respaldo popular, estamos para botar foguetes nin fai 8 anos, co 25% estabamos para declarar a independencia. As cousas hai que velas na súa xusta medida.
4. Exposto o anterior, creo sinceramente que é necesario que se produza unha reflexión colectiva no seo do BNG que clarifique, explicite, as liñas directrices globais da nosa actuación política. Covén facelo xa pero facelo sendo conscientes da nosa realidade nacional.
Ps. Convería re-reflexionar tamén nos porqués do deficit de debate serio no BNG. Que tal unha primeira impresión: a estructura frontista impide desenvolver un debate profundo que estableza esas liñas directrices xerais de actuación das que falaba porque se poñerían en cuestión os fondamentos ideolóxicos dos partidos, especialmente do partido, que conforman a fronte.
0 Comments:
Postar um comentário
<< Home