OUTRA EUROPA É POSIBEL?

Do que lle teño lido e escoitado a Santiago Carillo teño que dicir que non recordo ocasión algunha en que as súas opinións me pareceran desacertadas.

Desta volta, nun artigo de El País, fálanos do "non" francés e danos conta do seu trascordo en relación a votación do tratado constitucional. Vincula o non francés (e os que están por chegar...) a un desencanto co establishment político, en particular coas esquerda europea socialdemócrata actual, que non é quen de parar ao neoliberalismo no seu continuo minar do Estado do Benestar. O trascordo vén porque recoñece que en España se votou (el favorabelmente) este tratado minimizándose a lonxanía aos cidadáns coa que foi confeccionada e o propio tufillo neoliberal que desprendía.

Penso algo semellante e comparto o seu trascordo (aínda que eu votei en branco, non é por nada...). Quizais non somos o suficientemente conscientes de que este tempo histórico está marcado pola ruptura (ou, desexo, intento de...) dun modelo social e económico determinado. Esto non o podemos esquecer os que nos sentimos e denominamos esquerda política.

É optimista e pensa que quizais isto sirva para repensar o camiño da esquerda e para soñar aquelo de "outra Europa é posíbel". Non é doado e o camiño está por descobrer... pero digo eu que haberá que tentalo.