domingo, junho 28, 2009

MILLADOIRO COMO EXEMPLO

Milladoiro é hoxe un dos poucos espazos periurbanos do país onde escoitar galego é habitual. Onde é doado escoitar falar no bus a adolescentes de distintas países e razas interactuando en galego e español indistintamente (daquí ou de América Latina).

Ese é quizais un dos poucos logros das políticas de normalización lingüística impulsadas dende a chegada da autonomía. A cuestión é que é insuficiente.

Só aquelas zonas de recente urbanización (anos 90 en diante), nutridas de mozos de procedencia rural que constitúen a primeira xeración de galegos que foron educados (parcialmente) en galego. Non pasou así nos espazos periurbanos de Vigo ou A Coruña porque o seu desenvolmente foi anterior a esas políticas, as novas incorporacións procedentes do rural foron recibidas co español totalmente asentado.

Dese xeito os espazos netamente urbanos onde o galego está presente limítanse a unhas cantas zonas perifericas novas, en particular nas cidades de menor tamaño (Compostela, Ourense, Lugo, Ferrol e quizais Pontevedra). En tódolos demáis o español predomina.

segunda-feira, junho 22, 2009

DA ERA FEIJOO Á CRISE DA ESQUERDA EN EUROPA

O telexornal mediodía foi deses para recordar. O tratamento da inauguración da pranta de Pescanova en Mira, Portugal, foi tremenda... faltou a foto de Touriño e Quintana ao estilo do Far West "WANTED"; por culpábeis de que a panacea da Costa da Morte sexa agora de uso e disfrute dos veciños do sul.

Non se andan no PP con remilgos nestes asuntos. Os medios públicos son para machacar ao rival político e para contentar a eses poderes fácticos que gañaron as eleicións. Igual non chama tanto a atención que xa ninguén proteste ante estes procederes pois, ao fin e ao cabo, era o esperado. Pero o peor non é a falla de protesta, senón que é o enterramento de debates e disquisicións sobre asuntos de grande calado, tan vivos durante o bipartito. Entre eles a cuestión da reforma da Lei da CRTVG, a necesidade de compatibilizar crecemento económico e respeto medioambiental, e tantos outros...

O propio bipartito é un dos grandes culpábeis de todo isto. Pero un non pode evitar preguntarse onde está agora aquel sector social hipercrítico que tanto cuestionou as políticas do anterior goberno... Un non poder evitar pensar que ás veces hai pouca responsabilidade na crítica, por moi necesaria que sexa...

E isto enlaza cunha cuestión máis xeral como é a da crise da esquerda europea. Porque esa apatía á que nos leva o sistema non debería facernos esquecer que aínda que ás veces -non sempre- a escolla sexa unicamente entre o malo e o peor, non convén escoller o segundo.
Esta web apoia á iniciativa dun dominio galego propio (.gal) en Internet Esta web apoia á iniciativa dun dominio galego propio (.gal) en Internet